مهسا همانند ماه
گاهی شاپرکی را از تار عنکبوت میگیری تا خیلی آرام رهایش کنی،شاپرک میان دستانت له میشود.... نیت تو کجا و سرنوشت کجا!!مهسا همانند ماه
گاهی شاپرکی را از تار عنکبوت میگیری تا خیلی آرام رهایش کنی،شاپرک میان دستانت له میشود.... نیت تو کجا و سرنوشت کجا!!در کودکی خود قرص ماه را چیدم ......
در کودکی
خود قرص ماه را چیدم برای سرماخوردگی جیرجیرک باغچه همسایه
طفلک نغمه آوازش سمفونی حیات را درهم ریخته بود
و بچه مارمولک به صدای گرفته او میخندید
من نمیدانستم قرص ماه دوای درد نیست
یادم آمد هر وقت درها جیر جیر میکردند پدر قوطی روغن دادن را برمیداشت
شاید این است پاسخ همراهی با آواز
و امروز در بزرگ سالی ام هیچ جیرجیرکی آواز نمیخواند
یا من کر شدم یا جیرجیرکها مرده اند
"نه من کر شده‌ام
نه جیرجیرکها مرده‌اند
هیاهوی زندگیم در مغزم
مجالی نمی‌گذارد برای شنیدن
دلم برای آواز جیرجیرک
دلم برای بوی شب
دلم برای آسمان
دلم برای خدا
تنگ میشود
تیله و شیرینی
یه پسر و دختر کوچولو داشتن با هم بازی میکردن. پسر کوچولو یه سری تیله داشت و دختر کوچولو چندتایی شیرینی با خودش داشت. پسر کوچولو به دختر کوچولو گفت من همه تیله هامو بهت میدم؛ تو همه شیرینیاتو به من بده. دختر کوچولو قبول کرد ،’
پسر کوچولو بزرگترین و قشنگترین تیله رو یواشکی واسه خودش گذاشت کنار و بقیه رو به دختر کوچولو داد. اما دختر کوچولو همون جوری که قول داده بود تمام شیرینیاشو به پسرک داد ’،
همون شب دختر کوچولو با ارامش تمام خوابیدو خوابش برد. ولی پسر کوچولو نمی تونست بخوابه چون به این فکر می کرد که همونطوری خودش بهترین تیله اشو یواشکی پنهان کرده شاید دختر کوچولو هم مثل اون یه خورده از شیرینیهاشو قایم کرده و همه شیرینی ها رو بهش نداده ،’
نتیجه اخلاقی داستان
پسر کوچولو بزرگترین و قشنگترین تیله رو یواشکی واسه خودش گذاشت کنار و بقیه رو به دختر کوچولو داد. اما دختر کوچولو همون جوری که قول داده بود تمام شیرینیاشو به پسرک داد ’،
همون شب دختر کوچولو با ارامش تمام خوابیدو خوابش برد. ولی پسر کوچولو نمی تونست بخوابه چون به این فکر می کرد که همونطوری خودش بهترین تیله اشو یواشکی پنهان کرده شاید دختر کوچولو هم مثل اون یه خورده از شیرینیهاشو قایم کرده و همه شیرینی ها رو بهش نداده ،’
نتیجه اخلاقی داستان
عذاب وجدان همیشه مال کسی است که صادق نیست
آرامش مال کسی است که صادق است
لذت دنیا مال کسی نیست که با آدم صادق زندگی می کند
آرامش دنیا مال اون کسی است که با وجدان صادق زندگی میکند
آرامش مال کسی است که صادق است
لذت دنیا مال کسی نیست که با آدم صادق زندگی می کند
آرامش دنیا مال اون کسی است که با وجدان صادق زندگی میکند
پادشاهی با یک چشم و یک پا!
پادشاهی بود که فقط یک چشم و یک پا داشت. پادشاه به تمام نقاشان قلمرو خود دستور داد تا یک پرتره زیبا از او نقاشی کنند. اما هیچکدام نتوانستند؛ آنان چگونه می‌توانستند با وجود نقص در یک چشم و یک پای پادشاه، نقاشی زیبایی از او بکشند؟
سرانجام یکی از نقاشان گفت که می‌تواند این کار را انجام دهد و یک تصویر کلاسیک از پادشاه نقاشی کرد. نقاشی او فوق‌العاده بود و همه را غافلگیر کرد. او شاه را در حالتی نقاشی کرد که یک شکار را مورد هدف قرار داده بود؛ نشانه‌گیری با یک چشم بسته و یک پای خم شده.
چرا ما نتوانیم از دیگران چنین تصاویری نقاشی کنیم؛ پنهان کردن نقاط ضعف و برجسته ساختن نقاط قوت آنان.
شما اطرافیان خود را چگونه نقاشی می‌کنید؟
سرانجام یکی از نقاشان گفت که می‌تواند این کار را انجام دهد و یک تصویر کلاسیک از پادشاه نقاشی کرد. نقاشی او فوق‌العاده بود و همه را غافلگیر کرد. او شاه را در حالتی نقاشی کرد که یک شکار را مورد هدف قرار داده بود؛ نشانه‌گیری با یک چشم بسته و یک پای خم شده.
چرا ما نتوانیم از دیگران چنین تصاویری نقاشی کنیم؛ پنهان کردن نقاط ضعف و برجسته ساختن نقاط قوت آنان.
شما اطرافیان خود را چگونه نقاشی می‌کنید؟
یه کوله پشتی پر از خدا...
مسافر کوله پشتی‌اش را برداشت و راه افتاد. رفت که دنبال خدا بگردد؛ گفت: تا کوله‌ام از خدا پر نشود برنخواهم گشت.
نهالی رنجور و کوچک کنار راه ایستاده بود. مسافر با خنده‌ای رو به درخت گفت: چه تلخ است کنار جاده بودن و نرفتن؛
نهال زیر لب گفت: ولی تلخ تر آن است که بروی و بی رهاورد برگردی. کاش می‌دانستی آنچه در جستجوی آنی، همینجاست.
مسافر
رفت و گفت: یک نهال از راه چه می‌داند، پاهایش در گِل است، او
هیچ‌گاه لذت جستجو را نخواهد یافت و نشنید که نهال گفت: اما من جستجو را
از خود آغاز کرده‌ام و سفرم را کسی نخواهد دید؛ جز آن که باید .....
مسافر رفت و کوله‌اش سنگین بود.
هزار سال گذشت، هزار سالِ پر خم و پیچ، هزار سالِ بالا و پست.
مسافر
بازگشت. رنجور و ناامید. خدا را نیافته بود. اما غرورش را گم کرده
بود. به ابتدای جاده رسید. جاده‌ای که روزی از آن آغاز کرده بود.
درختی هزار ساله، بالا بلند و سبز کنار جاده بود. زیر سایه‌اش نشست تا
لختی بیاساید. مسافر درخت را به یاد نیاورد. اما درخت او را
می‌شناخت.
درخت گفت: سلام مسافر، در کوله‌ات چه داری، مرا هم میهمان کن.
مسافر گفت: بالا بلند تنومندم، شرمنده‌ام، کوله‌ام خالی است و هیچ چیز ندارم.
درخت
گفت: چه خوب، وقتی هیچ چیز نداری، همه چیز داری. اما آن روز که
می‌رفتی، در کوله‌ات همه چیز داشتی، غرور کمترینش بود، جاده آنرا از تو
گرفت. حالا در کوله‌ات جا برای‌خدا هست. و قدری از حقیقت را در کوله
مسافر ریخت. دست های مسافر از اشراق پر شد و چشم‌هایش از حیرت درخشید
و گفت: هزار سال رفتم و پیدا نکردم و تو نرفته‌ای، این همه یافتی !
درخت گفت: زیرا تو در جاده رفتی و من در خودم. و پیمودن خود، دشوارتر از پیمودن جاده هاست.
سلااااااااااااام....
مسلام دوستای خوبم چطورین؟؟؟؟
من خوبم!!!!!!!!!
این هفته ،هفته سختی بود چون من مریض شدم و با اینکه یه روز نرفتم مدرسه ولی حالم همش بد بود .
اما حالا خیلی خوبم و بهتر شدم !!!
راستی سیما همکلاسیم هم جشنواره نانو برنده شده بودن این هفته نمایشگاهش بوده ولی من با اینکه بهش قول داده بودم بهش سر بزنم نتونستم برم
ولی بهش تبریک میگم امیدوارم که موفق باشه
این عکس پایینم پرهام خوشگله است خواهر زاده خودم عاشقشم
خیلی دوستش دارم
من خوبم!!!!!!!!!
این هفته ،هفته سختی بود چون من مریض شدم و با اینکه یه روز نرفتم مدرسه ولی حالم همش بد بود .
اما حالا خیلی خوبم و بهتر شدم !!!
راستی سیما همکلاسیم هم جشنواره نانو برنده شده بودن این هفته نمایشگاهش بوده ولی من با اینکه بهش قول داده بودم بهش سر بزنم نتونستم برم
ولی بهش تبریک میگم امیدوارم که موفق باشه
این عکس پایینم پرهام خوشگله است خواهر زاده خودم عاشقشم
خیلی دوستش دارم
مشت خدا...
دختر کوچولو وارد بقالی شد و کاغذی به طرف بقال دراز کرد و گفت:
مامانم گفته چیزهایی که در این لیست نوشته بهم بدی، این هم پولش.
بقال کاغذ رو گرفت و لیست نوشته شده در کاغذ را فراهم کرد و به دست دختر بچه
داد، بعد لبخندی زد و گفت:
چون دختر خوبی هستی و به حرف مامانت گوش می دی،
می تونی یک مشت شکلات به عنوان جایزه برداری.
ولی دختر کوچولو از جای خودش تکون نخورد، مرد بقال که
احساس کرد دختر بچه برای برداشتن شکلات ها خجالت
می کشه گفت: "دخترم! خجالت نکش، بیا جلو خودت
شکلاتهاتو بردار"
دخترک پاسخ داد: "عمو! نمی خوام خودم شکلاتها رو
بردارم، نمی شه شما بهم بدین؟"
بقال با تعجب پرسید:
چرا دخترم؟ مگه چه فرقی می کنه؟
و دخترک با خنده ای کودکانه گفت: آخه مشت شما از
مشت من بزرگتره!
نتیجه گیری....
داشتم فکر میکردم حواسمون به اندازه یه بچه کوچولو هم
جمع نیس که بدونیم و
مطمئن باشیم که مشت خدا از مشت ما بزرگتره.....